Verkoop geïmporteerde honden valt niet onder begrip 'hondenfokkerij'

Wat mag je als hondenfokker nu wel en niet? In het bestemmingsplan, een document wat aangeeft waar een bepaald gebied voor mag worden gebruikt, wordt dit allemaal bepaald. Over de exacte invulling van bepaalde begrippen in dit plan kan verschillend worden gedacht. Een recente zaak schetst daar een mooi voorbeeld van, waarin gediscussieerd wordt over het begrip 'hondenfokkerij' en de onderliggende begrippen 'fokken van honden' en 'zelf voortgebrachte producten'.

Het betrof een vrouw die een hondenfokkerij had waarvoor ze honden importeert, fokt en houdt. Een inspectie en herinspectie werd uitgevoerd door de NVWA, LID, Belastingdienst en de gemeente, met als resultaat dat de vrouw een last onder dwangsom kreeg. De vrouw moest een flinke som geld betalen aan de gemeente als ze niet zou stoppen met het importeren van honden uit Hongarije. Volgens de gemeente viel het verkopen van de geïmporteerde honden niet onder 'zelf voortgebrachte producten', zoals in het bestemmingsplan stond aangegeven. Hierbij wees de gemeente naar het feit dat deze honden enkele dagen of weken na (koop en) import weer werden verkocht en daarom niet werden gekocht om mee te fokken.

De vrouw was het niet eens met de argumenten van de gemeente, zij vond dat het verkopen van geïmporteerde honden wel onder 'zelf voortgebrachte producten' viel. Voor de rechter was het een lastige kwestie, hij zocht de betekenis van 'hondenfokkerij' in het dagelijks spraakgebruik en kwam tot de volgende uitleg: 'een bedrijf waar bedrijfsmatig of hobbymatig honden worden gefokt'. De honden moeten op het bedrijf worden geboren. Importeren en verkopen van honden valt dus niet onder 'fokken van honden'. De rechter volgde de vrouw niet in de omschrijving die zij gaf van het begrip 'hondenfokkerij', namelijk dat het tevens inhoudt het 'opfokken van (geïmporteerde) honden tot volwassen dieren'. De rechter vond dat honden in een hondenfokkerij niet konden worden vergeleken met het opfokken van biggen tot varkens voor de slacht. De rechter gaf daarbij aan dat honden vooral als puppy worden verkocht, wat ook bij de vrouw het geval was.

De rechter kwam dus tot de conclusie dat de gemeente het bij het rechte eind had door te stellen dat er een activiteit plaatsvond op het bedrijf van de vrouw die (volgens het bestemmingsplan) niet was toegestaan. Geïmporteerde honden zijn geen 'zelf voortgebrachte producten' en zelfs als dat wel zo was, mocht verkoop van geïmporteerde honden in het geval van de vrouw slechts als nevenactiviteit worden bedreven. Zo gaf het bestemmingsplan dat aan. Uit de gegevens van de vrouw bleek dat de verkoop van geïmporteerde honden echter een hoofdactiviteit was. Er mocht dus handhavend worden opgetreden.

Omdat het hier ging om een voorlopige voorziening is de kous in deze zaak nog niet af. Een voorlopige voorziening houdt in dat een rechter naar een genomen besluit kijkt en deze -voorlopig- kan schorsen als hier gegronde redenen voor zijn. De schorsing geldt dan totdat er een definitieve uitspraak in bezwaar of in beroep is gedaan. Nu de rechter de gemeente in het gelijk heeft gesteld, is het verzoek om een voorlopige voorziening (die de vrouw heeft ingediend) afgewezen.

Ogenschijnlijke paniek door omstandigheden geen grond voor dierenverwaarlozing

Wat valt onder dierenverwaarlozing en wat niet? Dierenverwaarlozing betekent dat je je dier niet de zorg geeft die het nodig heeft. Dat lijkt een simpele zaak, maar soms zorgen de omstandigheden ervoor dat iets uiteindelijk niet is wat het lijkt. Althans, dat oordeelt de rechter.

In deze zaak was er een man die een Bull Terriër puppy had. Op een ochtend kwamen er wat bloedspetters uit de bek van de pup, maar ondanks dat zou de toestand nog goed zijn geweest. De hond gedroeg zich namelijk normaal. Rond het middaguur ging de man met de hond in de fietstas een eind fietsen en her en der een stuk lopen. Tijdens het uitlaten vertoonde de hond nog steeds normaal gedrag. Echter, aan het einde van de middag werd de man aangesproken door omstanders. Hij moest met zijn hond toch echt naar de dierenarts, want het dier was niet lekker. De man zag het, maar wilde geen dierenambulance laten komen. Hij wilde eerst financiële hulp van zijn moeder vragen, de dierenambulance kon hij namelijk niet betalen. De man, die zijn pup in de armen hield, maakte een verbaasde indruk, was emotioneel en huilde tijdens de confrontatie met de omstanders. Toen hij de pup neerzette, zakte die door de pootjes, te zwak om te kunnen staan. Rond 5 uur 's middags werd de hond vanuit het politiebureau door de dierenambulance naar de dierenarts gebracht. Die constateerde een dubbelzijdige longontsteking, waar de pup rond half 11's avonds aan overleed.

De dierenarts gaf aan dat een dubbelzijdige longontsteking spontaan kan ontstaan, vaak doordat de hond een zwakke afweer heeft, maar soms ook om onbekende redenen. De man had verder aangegeven dat hij goed voor de hond zorgde, ondanks zijn eigen verslaving. Hij had speeltjes in huis, voldoende voer, ze mocht bij hem in bed slapen en ze gingen wel eens samen onder de douche. De dierenarts beaamde dat de hond in het algemeen in een goede staat van verzorging was.

Het gerechtshof gaf aan dat gezien al deze omstandigheden de man niet kon worden verweten dat hij de pup niet goed verzorgde. Het hof achtte dat de man in paniek leek door de onverwachte slechte toestand van zijn pup, de manier waarop hij door omstanders werd aangesproken en het feit dat hij geen dierenambulance kon betalen. Daarom besloot het gerechtshof de man vrij te spreken.

Diversiteit bij de politierechter

Afgelopen vrijdag ben ik met een paar medestudenten van mijn rechtenstudie de rechtbank in Utrecht onveilig gaan maken. Nouja dat viel dan nog wel weer mee.. we kwamen probleemloos door de beveiliging dus ik denk niet dat iemand van ons iets 'gevaarlijks' bij zich had. En anders is de beveiliging bij deze een lekke mand.
Op het programma stond een paar diefstallen, mishandelingen en nog wat verdwaalde drugs, verboden wapens en fietsenheling.

Diefstal: 2 sapcentrifuges en 2 gereedschapskisten
De eerste zaak die wij bijwoonden was van een meneer die 2 gereedschapskisten en 2 sapcentrifuges zou hebben gestolen. Begon goed dus, ware het niet dat de zaak geschorst werd omdat meneer geen advocaat had en die toch wel graag wilde. Moet je die dan zelf regelen meneer de rechter? Ja, ze vallen niet uit de lucht en komen ook niet op eigen houtje opdagen, gaf de rechter aan. Meneer kreeg een laatste kans om dat voor elkaar te krijgen.
Deze meneer was trouwens niet geheel onbekend met justitie. Toen hij na de schorsing weer vertrok groette hij alle aanwezigen -vrolijk- met een 'tot de volgende keer'.

Mishandeling en belediging
De tweede zaak dan, misschien dat die wel door zou gaan. Het was een meneer die verdacht werd van mishandeling van zijn echtgenote/vriendin. Ook zou hij een agent hebben beledigd, iets in de trant van kankerblanken. Dat laatste vond de rechter niet bewezen, maar de mishandeling wel. De twee hebben overigens nog wel contact met elkaar en dat verliep zonder gedoe volgens meneer. De rechter gaf hem een deels voorwaardelijke straf.

Verboden wapenbezit
Afstappend van de standaard diefstal en standaard mishandeling, ging de zaak over op wapenbezit. Deze was weer een stukje interessanter, vooral voor de strafprocesrecht liefhebbers. De verdachte zat in een auto toen de politie kwam kijken. Hij was aan het rommelen bij de automat aan de passagierskant toen de agenten hem aanspraken. Verdachte had geen identiteit bij zich, de fouillering bevestigde dat. Wel had hij een beetje drugs en hij zou hebben aangegeven dat er in het dashboardkastje nog wat meer lag. De auto werd doorzocht aan de passagierskant en naast het controleren van het dashboardkastje, werd ook gekeken bij de mat waar verdachte eerder aan het rommelen was. En ja hoor, een mooi blinkend wapen kwam tevoorschijn die meneer niet mocht hebben. De rechter vond het dan ook bewezen dat hij in het bezit was van een verboden wapen en veroordeelde de verdachte. Het wapen is onttrokken aan het verkeer.

Diefstal (cabriodak) en TUL
De interesse van de zaken bouwde zich op. Terug naar een diefstal, maar deze was toch vrij bijzonder te noemen. Meneer zou namelijk een cabriodak hebben gestolen. Daarnaast had hij nog een proeftijd openstaan van een eerdere veroordeling. Eis van het OM was dus ook onder meer de tenuitvoerlegging van die voorwaardelijke straf van zijn laatste zaak.
Wat was het geval? Meneer was met toestemming op privé terrein en zag daar bij een aantal containers, een cabriodak staan. In de overtuiging dat deze als grof vuil was weggezet had hij het dak meegenomen, maar een jaar later klopte opeens de eigenaar van het dak aan en werd hij aangeklaagd voor diefstal. Een discussie in de zaal was ontstaan over de vraag of meneer had moeten weten of het dak wel of niet als grof vuil was weggezet en hij het dus mee mocht nemen omdat de eigenaar er al dan niet afstand van had gedaan. De vuilophaaldienst werd in de discussie aangehaald, de containers waren namelijk al meerdere keren geleegd in die tijd dat dat dak er stond en het dak was nooit meegenomen. Maar acht, wat bleek, dat moest een andere dienst dan weer doen. De rechter vond uiteindelijk dat dit gevalletje niet als diefstal was te kwalificeren en sprak de verdachte vrij.

Heling: fiets
Na deze interessante niet-diefstal gingen we over op heling van een fiets door een verdachte die de Nederlandse taal nog niet goed beheerste en een tolk nodig had. De tolk (en de advocaat) ontbrak echter en verdachte wou die toch graag allebei. Weer een schorsing naar 2 december dus zodat de verdachte een advocaat kon regelen en hij een tolk toegewezen kon krijgen.

Mishandeling
Dan maar weer een mishandeling, deze keer zou verdachte iemand in het gezicht hebben geslagen/gestompt tijdens een verjaardagsfeestje. Grote vraag was of die slag/stoot wel onder mishandeling viel of onder noodweer omdat verdachte stevig was vastgepakt door een paar vrienden toen de klap werd uitgedeeld. Verder werd geoordeeld over de door het slachtoffer ingediende schadevordering. Daar kwamen de voetbalschoenen van slachtoffer op Instagram om de hoek kijken en werd ook duidelijk dat de rechter bijtijds en 'hip' was omdat hij de social media kende. De rechter vond mishandeling voldoende bewezen en veroordeelde de verdachte een deels voorwaardelijke geldboete. Ook de schadevordering werd deels toegewezen.

Mishandeling en bedreiging
Nog een mishandeling, deze keer gecombineerd met een bedreiging en deze keer ontstaan tijdens een ruzie. Ook hier had het slachtoffer een schadevordering ingediend. Ook hier vond de rechter dat, ondanks dat het verhaal m.i. wat warrig was, de mishandeling voldoende bewezen was en veroordeelde de verdachte daarvoor. De bedreiging werd hij echter van vrijgesproken en de schadevordering werd niet ontvankelijk verklaard. Deze bleek te onduidelijk en de gevorderde bedragen waren onredelijk hoog; duizenden euro's voor een bloempot die achteraf van de buurvrouw bleek te zijn en wat schade aan het laminaat?!

Diefstal (hond) en vernieling (ruiten)
Na een korte (lange) pauze volgden we vanaf ongeveer 3 uur een tweede serie zaken. Eentje waar ik persoonlijk naar had uitgekeken was de zaak over een hond die uit een dierenasiel zou zijn gestolen. Deze verdachte zou verder ook nog op een paar andere adresjes wat ruiten te hebben gebroken.
Deze zaak leverde nogal wat bijna-lachers op, ook bij de rechter stiekem wel. De hond van verdachte zat in het asiel en verdachte had geen geld om die eruit te halen. Dus dan maar moed indrinken en gewoon meenemen dacht hij. Zo gedacht zo gedaan, alleen werd hij de dag erna niet wakker met zijn golden retriever, maar met een stafford! Verdachte was nog wel eerlijk genoeg om de wijkagent maar te bellen. Verder gaf hij aan dat hij problemen had (adhd, verslavingen, geldproblemen) en dat hij hulp wil. Afijn, de rechter veroordeelde hem voor het totaalpakket (diefstal en vernielingen) tot een voorwaardelijke werkstraf.
De schadevordering gevorderd door de Dierenbescherming (het was hun asiel) werd niet ontvankelijk verklaard (vanwege onduidelijkheden over een eventuele verzekering), die van één van de slachtoffers van de vernielingen werd toegewezen in de vorm van de schadevergoedingsmaatregel.

Drugsbezit
Hier hield het niet bij op, de volgende zaak, drugsbezit, leverde ook een wat apart beeld op. Bij meneer, een buitenlander vergezeld met een tolk die welbekend was bij de rechtbank, was een flinke partij partydrugs aangetroffen. Het ging om een totaal van 22 MDMA (XTC) tabletten en 70 2C-B tabletten. Deze zou meneer in een plastic plashokje (je weet wel, die openbare stinktoiletten bij allerlei evenementen) hebben gevonden en maar in eigen zak hebben gestoken. Meneer kwam er na zijn aanhouding achter dat het nu wel lastig wordt om zijn VOG te krijgen. Tja, de rechter had daar geen medelijden mee en ook vond hij het onwaarschijnlijk dat je zo'n grote hoeveelheid drugs in een openbaar toilet kan vinden. Verdachte werd veroordeeld met een deels voorwaardelijke straf. Dat leverde een grappig, maar tegelijkertijd ook wel wat sneu, sluitstuk op. Meneer had namelijk geen advocaat waaraan hij kon vragen hoe dat nou met hoger beroep zat. 'Moet ik dan in beroep?' vroeg hij op een gegeven moment geschrokken aan de rechter, want in beroep wou hij niet. De rechter heeft gepoogd uit te leggen hoe dat zat, maar of het echt tot meneer is doorgedrongen is uiteindelijk maar de vraag. Wel jammer dat hij dan geen advocaat had die dat rustig aan hem uit had kunnen leggen na afloop van de zaak en hem in dit geval afstand had kunnen laten doen van het beroep.

Huisvredebreuk en TUL
Een wat kortere zaak en deze keer ook weer eens wat anders, namelijk een gevalletje huisvredebreuk. Verdachte was niet aanwezig, maar zijn gemachtigde advocaat, waar in een eerdere zaak die dag naar werd verwezen als 'die man met de krulletjes', dan weer wel. Kort maar krachtig kwam het erop neer dat verdachte zich zonder toestemming in iemands huis had begeven en dat hij ook wist dat diegene hem niet in huis wilde. Hij zou via een ladder naar binnen zijn gegaan, wat hij volgens het (voor mij vage) achtergrondverhaal wel vaker deed. De rechter veroordeelde de verdachte, de TUL (tenuitvoerlegging) van een eerdere straf werd echter afgewezen maar de proeftijd daarvan bleef wel staan.

Mishandeling en TUL
En weer terug naar mishandeling. Daar heb ik niet al te veel meer over te zeggen. Verdachte was in ieder geval erg spraakzaam en erg aanwezig. De rechter merkte op dat hij wat intimiderend en dominant was wanneer hij het woord voerde. Dit bleek ook uit een paar getuigenverklaringen. Verdachte werd veroordeeld voor de mishandeling, maar de TUL werd (op verzoek van de officier van justitie) afgewezen.

Mishandeling
De laatste zaak van de dag en ook de langste, wederom een mishandeling. Verdachte gaf stellig aan dat hij dat niet had gedaan omdat er toen niet eens was en dat zou uit de zendmastgegevens moeten blijken. Zendmastgesteggel is dan ook wel het woord dat deze zaak voor een groot gedeelte samenvat. Het verhaal was maar raar en onduidelijk m.i. De getuige, die de verdachte had meegebracht, leverde ook geen informatie van toegevoegde waarde. Zijn verklaring was niet zo heel sterk en de officier had terecht ingeschat dat het horen van hem eigenlijk niet echt nodig was. Het was wel een enthousiaste getuige, zodra de rechter ook maar begon over de eed/belofte gaf hij al plechtig aan 'ik beloof het'. Was alleen wel een keer of drie à vier te vroeg, maar uiteindelijk kwam er een rechtsgeldige belofte uit.
De rechter oordeelde ongeveer een uur na aanvang van de zaak dat verdachte geen kloppende verklaringen had gegeven, verwijzend naar het zendmastverhaal. Hij legde verdachte dan ook een deels voorwaardelijke straf op.

Al met al leverde de dag een leuke afwisseling aan zaken op. De rechter van de ochtendzittingen wierp regelmatig een blik op ons (wetende dat wij studenten waren) en legde dingen soms wat extra uitvoerig uit. Ook de middagrechter wist dat wij studenten waren wat soms een leuke opmerking opleverde tussen de zaken door, zoals dat hij bijvoorbeeld ook wel eens rechtenstudenten voor zich heeft gehad. Verbazingwekkend toch? ;)

Volgende keer weer eens doen!

Op weg naar de eerste 1/8 triathlon! #week 6

De laatste week om me voor te bereiden op de triathlon! Het begint wel te kriebelen hoor, zondag zal ik het resultaat merken van koud 6 weken trainen in een nieuwe sport. Zenuwen en enthousiasme wisselen elkaar af. Ik wacht nog op een briefing... Waar is de wisselzone? Hoe is de wissel van zwembad naar fiets georganiseerd? Krijg ik ook zo'n fancy huidsticker met mijn startnummer op m'n arm(en) geplakt? Heb ik alles ingepakt? Wie wil tussentijden voor mij bijhouden? Wat voor eten en drinken voor onderweg? Zal ik de repen tijdens de voorbereiding alvast open maken zodat ik niet al fietsend hoef te klooien met de verpakking? Sportdrank of water in mijn bidon? Moet ik nog een badmuts kopen? Wie wil leuke foto's van mij maken? (Heb een ernstig gebrek aan wedstrijdfoto's namelijk, ook van het hardlopen)
Dit is een losse greep uit de vele vragen die afgelopen week door mijn hoofd spookte. En natuurlijk op vrijdag een lijstje maken en op zaterdag alles voorbereiden en inpakken en driedubbel checken dat ik toch echt niks vergeet. Zondag is het zover!

Maandag - fietsen
Ha! Een fietstraining op maandag! Waarom? Omdat de triathlonvereniging bij mij in de buurt dan een fietstraining houdt en ik op de proef mee mocht doen met mijn ATB. Was weer even een hele andere training, met veel intervallen en oefeningen voor de techniek. Ik vond het leuk en leerzaam en kom dan ook graag weer terug. Als klap op de vuurpijl daarna nog een looptraining met m'n loopgroep gedaan (deze keer wel wat rustiger aan, je voelt het toch wel na zo'n stevige fietstraining).

Dinsdag - zwemmen
Het was tijd voor de laatste zwemtraining voor de triathlon zondag. Deze keer weer series gezwommen: 1x 1000m, 1x 500m en daarna nog een onafgemaakte serie van 500m (moest er tijdens de rit even uit voor de voorbereidingen voor aquafitness). Verliep prima!

Woensdag - fietsen
Toch maar weer fietsen. De zenuwen en spanning voor de wedstrijd zondag begonnen op te spelen, dus ik werkte die maar weg met een fietstraining. Lekker een van m'n vaste rondes gefietst van ongeveer 45km in een heerlijk gemiddeld tempo van 26,9 km/h.

Donderdag - verkenning
De parcoursen voor de wedstrijd waren definitief dus het werd toch tijd om eens een verkenningsronde te houden. En dat was maar goed ook, op een aantal kruispunten miste ik een afslag of sloeg ik af in de verkeerde richting. Ook kwam ik erachter dat de wegen op sommige stukken oud en hobbelig waren, of bestonden uit rode, bij regen lekkere gladde, klinkers. Goed om rekening mee te houden!

Vrijdag en zaterdag - rust
Rust voor de wedstrijd is natuurlijk erg belangrijk. Normaal doe ik één rustdag en wel de dag voor wedstrijddag. Maar na een heerlijk dagje uit naar de rechtbank van Utrecht met een paar gezellige medestudenten, was ik 's avonds te moe en was het bovendien ook te laat om nog eens te sporten. Op zaterdag ben ik na een trainingsronde in Nunspeet (geen sport maar voor wat anders) het bos nabij Hoenderloo in gedoken, om vervolgens op het vakantieadres van m'n zus langs te gaan en daar gezellig een hapje mee te eten.

Zondag - TRIATHLON
Hoe het is gegaan staat in een uitgebreid verslag (met foto's!)

Recreatieve triathlon Vries 2016

Wauw! Echt, wauw! Wat een overweldigend goed gevoel als je de finishlijn bereikt na drie proeven! Ik was opgelucht, het zat erop, ik had het gehaald. Mijn eerste triathlon zat erop en ik kon het. Het is een triathlon die ik niet zo snel zal vergeten.

Voorbereiding
Op de donderdag voor de triathlon zag ik dat de fiets- en looproutes bekend waren. Voor mij was dat aanleiding om eens te kijken. Het was een stukje Drenthe waar ik nooit langs ging met mijn trainingen, dus een verkenningstochtje was wel zo handig. Ik leerde daardoor meteen al dat sommige stukken over klinkerweggetjes leiden, andere stukken of (verouderde) binnenwegen. Het had wel wat, maar ik was blij om te weten waar ik extra op moest letten op de dag zelf. De looproute kon ik helaas niet meer verkennen (wat tot een onaangename verrassing leidde). De verkenningstocht was overigens ook meteen m'n laatste training, de dag erna was ik in Utrecht en de dag voor de wedstrijddag vertoefde ik in het bos op de Veluwe.

De wedstrijddag zelf behoefde weinig voorbereiding. Ik had m'n lijstje al klaar met wat ik mee wilde nemen en alles was snel ingepakt en klaar voor vertrek. De plek waar ik m'n startnummer kon ophalen was goed te vinden en het zwembad lag er prima bij. Het was rustig in de parc ferme dus ik kon op m'n gemakje alles klaarleggen, wel maar in een plastic zak want het was aardig regenachtig.

Zwemmen
Bah bah bah, bijna een koude-shock. Het zwemwater was een graad of 23, wat voor triathlons een heerlijke warme temperatuur zou moeten zijn. Maar ik was het niet gewend en ik had helaas geen mogelijkheid om even in te zwemmen of mezelf nat te maken om die shock te verminderen. Was dus even flink schrikken en ploeteren de eerste twee-drie baantjes. Gelukkig warmde ik aardig snel op en na ongeveer 5-6 baantjes had ik m'n ritme en slag te pakken. Het zwemmen zelf was goed georganiseerd en ik kreeg netjes te horen wanneer ik halverwege was en wanneer ik aan de laatste twee baantjes begon. Daarna even wat gesteggel om uit het water te komen. Ik ben niet sterk genoeg om aan de kant te klimmen bij de startblokken, dus met een beetje wachten een trappetje opgezocht om mezelf daar uit het water te hijsen.

T1 / Wissel 1 (van zwemmen naar fietsen)
De wissel verliep aardig. Zodra ik uit het water was toch in een dribbelpasje naar de parc ferme, ondanks dat er wat mensen op het pad stonden onderweg naar de wisselzone verliep het prima. Daar snel even een veeg over m'n gezicht, benen en voeten met m'n handdoek. Broekje aan ging wat lastiger omdat alles nog flink nat was, maar ik was er gelukkig niet al te veel tijd aan kwijt. Snel een hemdje over m'n badpak getrokken, sokken en schoenen aan (ging snel, wat houd ik toch van lock laces!), helm op en met de fiets aan de hand de parc ferme uitrennen.

Fietsen
Het fietsen verliep voor mij goed, hoewel het even duurde voordat ik op snelheid was (schakelen én wind tegen het eerste deel plus nog een heerlijke regen- en hagelbui). Van die tijd maakte ik gebruik om in een vergeefse poging m'n energy bar naar binnen te werken en wat van m'n sportdrank te drinken. De energy bar was droog en moeilijk weg te werken, dus na een paar happen maar geen energie en tijd meer aan verspild. De andere was ik onderweg verloren, dat riepen de vrijwilligers tenminste waarop ik aangaf dat die wel mocht blijven liggen. Ben benieuwd wat ze ermee gedaan hebben..
Het tweede deel verliep een stuk lekkerder. Af en toe een paar slokken sportdrank en lekker de vaart erin. Wel was ik blij dat ik een verkenningstocht had gedaan want het was niet overal even duidelijk aangegeven. Sommigen hadden een afslag gemist en fietsten dus teveel. Ik kende de route gelukkig nog en kon goed doortrappen. Verder mazzel gehad dat een auto op tijd weer weg was van het parcours. De inzittenden zaten rustig te praten met mijn voorganger, die een lager tempo had dan ik. Als die auto niet op tijd was vertrokken zou die mij hebben opgehouden en daar ben ik (zeker tijdens een wedstrijd) niet over te spreken. Tot slot mazzel gehad dat er geen trein aankwam toen ik de twee keren over het spoor moest, je zou maar moeten wachten tijdens je wedstrijd...

T2 / Wissel 2 (van fietsen naar lopen)
Een heerlijke snelle wissel, het verliep precies zoals ik wilde. Fiets in het rek knallen, helm af, startnummer omdraaien, een laatste paar slokken sportdrank en wegwezen. Het verliep als een geoliede motor!

Lopen
Onaangename verrassing dat lopen! De organisatie had netjes aangegeven dat het deels verhard en deels over zandpaden zou verlopen, maar naar mijn beleving was het bijna alleen maar zandpad... Of beter gezegd, modderpad. Het was een crossloop geworden met al die regen die gevallen was. Ook hier misten sommigen een afslag, waaronder ik. Daardoor ben ik wel wat tijd verloren helaas, omdat ik een stukje terug moest. Op de modderpaden heerlijke kletspoten kunnen halen en meerdere keren net niet onderuit gegaan. Het was glad, nat en zwaar en dat maakte het lopen een stuk minder prettig.

Eindresultaat
Mentaal was het dus even doorbijten, vooral de hardloopronde want die moest ik twee keer doen. Maar het is gelukt, ik heb de finish bereikt zonder ook maar te stoppen onderweg! Wel onderweg flink wat modder meegenomen, zowel tijdens het lopen als op de fiets. Op de fiets ook heerlijk aan het modderhappen geweest. Zo leek het uiteindelijk toch meer op een cross-triathlon ;) Even dacht ik dat ik er 1 uur en 52 minuten over had gedaan en dat verbaasde mij zeer. Ik was alleen vergeten dat ik in een andere startgroep zat en dat ik er nog 20 minuten van af moest trekken. Samen met de geschatte tijden levert dat de volgende resultaten (er is alleen een eindtijd geregistreerd):

Zwemmen: 13 minuten
T1: 3-4 minuten
Fietsen: 42 minuten
T2: 0,5-1 minuten
Lopen: 32 minuten (dat zou 1 of 2 minuten minder zijn geweest als ik niet verkeerd was gelopen)
Eindtijd: 1 uur 32 minuten

Ondanks dat de parcoursen niet overal even duidelijk waren aangegeven, vond ik het zeker een geslaagde triathlon. Het was de eerste keer, ik heb goede hoop dat de organisatie zich vooral op die punten gaat richten om dat een volgende keer toch beter voor elkaar te krijgen.