maandag 31 oktober 2016

HR: Alle dieren gehouden in de weide zijn vee, ook wallaby's


Op 25 oktober is een kort en krachtig arrest gepubliceerd op de website van Rechtspraak, waarin de Hoge Raad korte metten maakt met de vraag welke dieren eigenlijk zijn op te vatten als 'vee'. De vraag kwam naar voren bij de diefstal van wallaby's uit een weide.

Stelen van 8 wallaby's uit een weide
Wat was er aan de hand? Een eigenaar van 11 wallaby's liet 's avonds zijn hond uit toen hij kloppende geluiden hoorde afkomstig van de achterzijde van zijn weiland. In dat weiland stonden (normaal gesproken) onder meer 11 wallaby's. De man onderzocht waar de kloppende geluiden vandaan kwamen en zag twee mannen een nabijgelegen akkerveld in rennen. De kloppende geluiden kwamen uit drie kisten die bij het weiland stonden op de plek waar ook een groot gat in de omheining was te vinden. In de kisten vond de man 8 van zijn wallaby's terug.

Het gerechtshof oordeelde in hoger beroep dat er sprake was van diefstal van vee uit een weide en legde een gevangenisstraf op van 3 maanden met aftrek van het voorarrest. De verdachte was het hier niet mee eens, helemaal niet omdat het gerechtshof hoogstwaarschijnlijk een lagere straf zou hebben opgelegd als het stelen van wallaby's niet werd gezien als 'diefstal van vee uit de weide'.

Diefstal van vee uit weides kent hogere straf
Wat maakt het nu uit of het om dieren uit de weide ging of om dieren uit bijvoorbeeld een huis? Nou dat kan best wel wat uitmaken eigenlijk. Voor diefstal kan iemand maximaal 4 jaar gevangenisstraf krijgen of een behoorlijke geldboete. Maar voor diefstal van vee uit een weide heeft het Wetboek van Strafrecht bepaald dat de gevangenisstraf kan oplopen tot maximaal 6 jaar. Dit is omdat dieren in de weide kwetsbaar zijn doordat er beperkte toezichtmogelijkheden zijn. Dieren in de weide worden heel fraai gezegd overgelaten aan de 'publieke trouw'. Met andere woorden, er wordt van iedereen verwacht dat hij met z'n handen afblijft van dieren in de weide, ook als niemand zit te kijken.

Dieren bestemd voor in de weide zijn 'vee'
De verdachte voerde als argument aan dat het mogelijk was dat de wallaby's niet voor economische doeleinden werden gehouden en daarom niet als 'vee' kon worden aangemerkt. Er zijn twee soorten wallaby's die als huisdier mogen worden gehouden, namelijk de Parmawallaby en de Bennettwallaby (overigens mag de Zandwallaby ook worden gehouden, zij het alleen onder specifieke houderijvoorschriften). De Hoge Raad vindt echter dat het feit dat wallaby's als huisdier kunnen worden gehouden niet af doet aan het feit dat ze daarom geen 'vee' zouden kunnen zijn. De Hoge Raad vindt dat alle dieren die bestemd zijn voor de weide en gehouden worden in de weide, als 'vee' kan worden aangemerkt. Daarbij maakt de Hoge Raad geen onderscheid tussen de verschillende doeleinden waarvoor de dieren gehouden kunnen worden.

De conclusie van de Hoge Raad is dan ook dat het gerechtshof terecht heeft gesteld dat er sprake is van 'diefstal van vee uit de weide'.

NB: de bij het arrest horende conclusie van de advocaat-generaal is ook gepubliceerd.

dinsdag 25 oktober 2016

Van zwemangst naar zwemoverwinning; m'n eerste baantje borstcrawl


Een maand geleden schreef ik een verhaal waarin ik uitkwam voor mijn onderwaterangst. De stokkende ademhaling, het gevecht om controle over mezelf te houden en de stille hoop om met privé lessen hieraan te kunnen werken. Ik heb het niet gelaten bij hopen, ik ben gaan doen!

Een belangrijke stap voor mij was om iemand te vinden die mij van mijn angst af wilde helpen op mijn tempo, iemand met alle geduld van de wereld en elk ministapje zou vieren alsof ik de Mount Everest had beklommen. En godzijdank zijn er zulke mensen! Bij het zwembad waar ik graag mijn zwemtrainingen spendeer, heb ik een begeleider gevonden. Ik heb ondertussen vier lessen van haar gehad, waarbij ik echt in sprongen vooruit ben gegaan!

Allereerst zijn we rustig gaan werken aan het echte angststukje; met m'n gezicht onder water zijn. De kant vasthouden, voeten op de bodem, m'n trainer naast me om me uit het water te plukken als het nodig is en dan een klein beetje met m'n gezicht onder water gaan en bubbels blazen. Eng, maar ik vertrouwde m'n trainer, misschien wel meer dan dat ik mezelf vertrouwde. Een moment van overgave was er echter nog niet. Het ging niet lekker, nog geen 2 seconden kon ik bubbels blazen of het begon te stokken. Het wilde maar niet, totdat ik vroeg of het misschien beter zou gaan als ik door m'n mond ging uitademen. Dat mocht ik meteen proberen en ja hoor, het ging al een stuk makkelijker. De angst begon een beetje af te nemen naarmate ik het vaker deed. Het voelde wel gek, al die bubbels die langs je wangen omhoog gaan.

Ik wilde niet blijven hangen, de volgende stap moest worden gezet. Afzetten van de kant, gezicht onder water en gewoon maar eens niets doen totdat ik weer lucht nodig had. Eng! Maar ook spannend! De lichte stroming van het water voelde weer anders dan die bubbels. Zou het ooit gaan wennen? Dezelfde spanning zat nog steeds in m'n lichaam toen ik begon met een plankje. Afzetten, gezicht onder water, plankje stevig vasthouden met gestrekte armen en de benen als een motor aan het werk zetten. Dat voelde een beetje fijner, ik had wat anders om aan te denken dan die angst. Eenmaal bezig met het aanleren van de armslag had ik niet de mogelijkheid meer om me bewust te zijn van m'n angst, een goede armslag is lastig zeg! En dat gespannen zwemmen wat ik heb werkte ook niet mee.

Daarna werd het tijd om de boel te combineren. De eerste les was nog niet met de ademhaling erbij, dat was echt nog een stap teveel voor mij. Ik had mentaal al erg hard gewerkt en ik was moegestreden in een half uur. De ademhaling zou ik wel vanaf de volgende les oefenen.
Vanaf dit punt begon dan ook het echte werk. De angst was er nog steeds, maar met deze oefeningen was het makkelijker voor mij om het onder controle te houden. De gedachte dat er op mij werd gelet stelde me wat gerust, mocht het fout gaan dan ben ik binnen no-time op de kant. Misschien dat de angst ooit op een dag zelfs helemaal weg zou gaan. In ieder geval stond er nog veel te doen om ooit die 500m borstcrawl te kunnen in een sprint-triathlon.

Ademhaling is een lastig onderdeel van de borstcrawl, is mijn ervaring na vier lessen. Twee lessen lang heb ik zitten ploeteren op een half baantje. Eén keer ademhalen gelukt, maar dan ben ik weer bij de 4de slag en moet ik weer boven water voor een nieuwe teug lucht. In plaats daarvan kreeg ik een teug water binnen om vervolgens bijna weer het gevecht met mezelf aan te moeten gaan om niet in paniek te raken. De angst was in alle hevigheid weer terug dus toch maar even een stap terug. Even helemaal rustig worden en dan weer proberen. Dit moet te overwinnen zijn! In m'n derde les heb ik dan ook het trotse moment bereikt van twee keer ademhalen voordat de ademhaling weer stokte en ik de crawl moest afbreken. Ik had toen een half baantje echte crawl bereikt, het diepe deel van het wedstrijdbad onder water mogen zien. Ik was zo trots, maar het is natuurlijk nog verre van die 500 meter.

Een hoogtepunt in het gevecht tegen mijn angst en het aanleren van de borstcrawl bereikte ik vandaag met mijn vierde les: in borstcrawl met ademhaling op 1/4 de overkant van het bad halen! Ik kan 25 meter borstcrawlen! Dat ik daarna 5 minuten op adem moet komen maakt mij niet uit. Het is een magisch moment waar ik echt ontzettend trots op ben. Ik vind het nog steeds spannend om onder water te zijn met m'n gezicht. Ik vind het nog steeds niks, maar ik heb steeds meer grip op dat beangstigende gevoel en door dit soort hoogtepunten te bereiken is het ook een stuk minder erg om m'n angst iedere keer weer in de ogen te kijken. Ook al was het ploeteren vanaf 15m om verder te crawlen, die eerste 25m van de 500 heb ik in de pocket! Die kan niemand mij meer afnemen! En de angst? Het is er, maar het wordt steeds minder. Elke les schaaf ik weer een beetje van die berg af. Vanaf vandaag ligt de weg echt open om te trainen naar een 500m crawl. Als ik dat in een zwembad kan bereiken vóór mijn eerste triathlon in 2017... dat zou echt geweldig zijn! Dan kan je mij jankend aan de kant zien, jankend van trots en pure blijdschap.