Balans

De laatste weken gaat het steeds beter met mijn kuit. Het ziet er goed uit, ik ben weer lekker aan het opbouwen met hardlopen en fietsen en ik heb nergens last van. Maar toen mijn fysio de rechterkuit ging onderzoeken bleken daar hele brokken aan trigger points in te zitten. Gek, ik heb nauwelijks last gehad van rechts, terwijl die er erger aan toe is dan links. Totdat ze ging voelen natuurlijk, toen bleek hoe gespannen rechts eigenlijk is. De behandelingen rechts zijn ook heftiger dan bij links. Ik heb dan ook een fikse waarschuwing gekregen; ik moet een balans zien te vinden tussen wat ik conditioneel en qua energie aan kan aan de ene kant en de belasting die mijn spieren aankunnen aan de andere kant. En die balans luistert heel nauw. Met die waarschuwing sta ik voor een aantal punten wat flink slikken is.

Marathons
Het lopen van een marathon kan ik wel doen, alleen moet ik daar een lange aanlooptijd voor nemen, waarschijnlijk iets van een jaar waarin ik vanaf de eerste kilometers heel bewust naar die 42km opbouw. Niet vanwege mijn conditie of energieniveau, maar vanwege de belasting op de kuiten. Het komt er dus op neer dat als ik een marathon wil gaan doen, ik echt niets anders aan sport mag doen om overbelasting van de kuiten te voorkomen. Met wedstrijden tussendoor moet ik enorm oppassen, ik ben gevoelig om meegesleept te worden in de vibe waardoor ik weer te snel meer van m'n kuiten ga vragen. Voor korte afstanden is dat geen probleem, dat kunnen ze goed aan. Maar zodra ik de dubbele cijfers in ga kan dat eigenlijk niet meer. Wedstrijden moet ik dus mijden als ik besluit te trainen voor een marathon.

Triathlons
En triathlon dan? Dat is eigenlijk hetzelfde verhaal. Ik kan in een aantal jaren opbouwen naar een halve triathlon, een hele zal er hoogstwaarschijnlijk niet in zitten. Dat is even slikken omdat het me ontzettend tof lijkt om een keer de Frysman of een andere hele triathlon te doen. M'n kansen zijn niet verkeken, maar ze zijn wel klein. Het zal waarschijnlijk zo'n strak schema gaan vragen dat ik me afvraag of ik het nog wel leuk blijf vinden. Ik verlies plezier in sporten als de flexibiliteit eruit is en de druk wordt opgevoerd om op een bepaald niveau of met een bepaald schema te trainen. Dat wil ik niet, sport moet altijd leuk blijven.

Aquasporten
Wat dan? Wat kan ik doen met sport, met m'n energie? Ik ben echt heel enthousiast als het om sport gaat. Ik geniet er ook enorm van om daar lekker mee bezig te zijn en te zien dat anderen er plezier in hebben. Aquasporten is waar ik vooral op uit kom, de belasting op de spieren is minder waardoor ik toch veel energie kwijt kan. De balans is dan breder dan dat zijden draadje wat ik met fietsen en vooral ook met hardlopen heb. Ik merk het al met banenzwemmen, maar gisteren ook met aquaspinning bijvoorbeeld. Dat was ook duidelijk met de aquasport try-out die ik begin januari heb gedaan. Dat soort workouts kunnen mijn spieren prima hebben en ik vind ze erg leuk.

Wedstrijden
Aangezien ik wedstrijdjes echt enorm leuk vindt, is het voor mij verstandiger om op korte afstanden te blijven. Dus triathlon waarschijnlijk niet verder dan de OD (olympische afstand: 1,5km zwemmen, 40km fietsen en 10km hardlopen) en hardlopen niet verder dan 10km. Deze en kortere afstanden zullen meer bij mij passen dan alles wat erboven zit en ik kan dan meer wedstrijden doen dan die ene paar waar je lang naar op moet werken. Ik moet accepteren dat hoe langer de afstanden gaan worden, des te lastiger het voor mij zal worden om blessures te voorkomen. Ze zijn extra gevaarlijk omdat ik pas in een laat stadium 'last' krijg van blessures. Het is niet onmogelijk om verder te gaan, absoluut niet, maar het vraagt steeds meer maatwerk. En hoe meer ik moet passen en meten, hoe groter de kans wordt dat ik uiteindelijk het plezier in sport (weer) ga verliezen... Flexibiliteit in de sport is gewoon erg belangrijk voor mij om het leuk te blijven vinden.

Heel eerlijk: als ik dit alles in overweging neem, dan geniet ik het meest van de kortere afstanden. Dan kan ik veel wedstrijdjes blijven doen, wat ik zo graag doe. En met een steeds groter wordende passie voor zwemmen en aquasporten zal ik nog meer het water opzoeken. Zeker nu m'n spieren dat beter kunnen hebben dan sporten op het droge.

Waarom wordt zijn vergunning niet afgepakt?

In de dierenwereld dook eerder deze week schokkend nieuws op; in een Rotterdamse dierenzaak zouden meerdere dode en zieke dieren zijn gevonden. De Landelijke Inspectiedienst Dierenbescherming (LID) en de Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteit (NVWA) hebben verschillende dieren in beslag genomen om ze te verzekeren van de nodige zorg. Tegen de eigenaar van de zaak is een proces-verbaal opgemaakt.

Op dit bericht zijn veel reacties gekomen, voornamelijk het ongeloof dat de zaak nog steeds open blijft en de eigenaar nog steeds mag blijven handelen. Het is een begrijpelijke vraag, zeker als je hoort dat de man een 'notoire overtreder' is volgens de NVWA (iemand die de regels al vaker aan zijn laars heeft gelapt en die daar ook al vaker voor is beboet). Waarom heeft die man zijn vergunning nog? Ik kan niet diep op het verhaal ingaan, ook ik weet niet meer dan wat de media deelt. En vaak is die informatie oppervlakkig en vrij eenzijdig van aard. Om echt een goed beeld te kunnen hebben van wat er aan de hand is, moet ik zelf meer weten.

Op basis van de informatie die ik wèl heb, is het antwoord op de vraag waarom de man zijn vergunning nog heeft eigenlijk vrij simpel. De LID en de NVWA zijn niet bevoegd om vergunningen af te pakken en winkels te sluiten. In de Wet dieren is bepaald dat deze bevoegdheid officieel bij de Minister van Economische Zaken ligt. Nu verwacht ik niet dat hij zelf dit soort besluiten zou nemen, maar deze taak aan iemand anders of een andere instantie zou geven. Wie of welke instantie dat mag zijn... Ik heb een vermoeden, maar helemaal zeker ben ik er niet van.

In theorie is het dus mogelijk om deze zaak te sluiten en die vergunning in te laten trekken. Waarom gebeurt dat dan niet? Laten we beginnen met zeggen 'nog niet'. We weten niet wat er gaat gebeuren de komende tijd. Bovendien weten we ook lang niet alle details die meegenomen moeten worden in de afweging van zulke besluiten. Wat er ook precies aan de hand mag zijn, dit nieuws heeft stof doen opwaaien in de lokale politiek: de gemeentelijke fractie van de Partij voor de Dieren gaat schriftelijke vragen stellen aan de wethouder dierenwelzijn van Rotterdam. Wie weet hoe dit af gaat lopen?

Van je paard gevallen; wie betaalt alle schade?

Het kan elke (beginnende) ruiter overkomen, een val van je paard. Wat dan? Wie betaalt alle geleden schade? Bij dit soort zaken komt art. 6:179 BW, aansprakelijkheid voor dieren om de hoek kijken. Wie is aansprakelijk als je van het paard valt tijdens een paardrijles? En hoeveel schade moet iedereen betalen? Deze twee vragen speelden op in een zaak van juli 2016.

In 2012 was de eiseres in de zaak, het slachtoffer, van het paard Perverance gevallen tijdens een paardrijles. Perverance zou zijn geschrokken van een tractor op het terrein die werd gestart en daardoor een onverwachte hoofdbeweging hebben gemaakt. Daardoor zou de eiseres zijn gevallen en letsel aan de nekwervels hebben opgelopen. Volgens haar is de manege waar ze les heeft aansprakelijk voor alle kosten. De manege is het daar niet mee eens omdat de eiseres door eigen onhandigheid zou zijn gevallen.

Wie is aansprakelijk?
Bij het beoordelen wie aansprakelijk is moet worden bepaald wie de bezitter is van het dier. In deze zaak gaat het om een dier die wordt gebruikt in de uitoefening van een bedrijf, namelijk een paard (Perverance) dat wordt gebruikt voor het geven van paardrijlessen. Volgens art. 6:181 BW is het bedrijf dan aansprakelijk, dat is dus de manege.

Hoeveel moet worden betaald?
De vaststelling hoeveel de manege moet betalen is minder makkelijk te maken. Er kunnen allerlei omstandigheden worden ingebracht om de kosten bij aansprakelijkheid te verhogen of te verlagen. De eiseres stelde dat de vergoeding van de kosten verhoogd moest worden omdat zij die dag les had gekregen van een onbekende instructrice die onervaren zou zijn. Ook zouden de kosten moeten worden verhoogd omdat Perverance schrok van een startende tractor in de buurt. De rechter verwierp beide gronden voor verhoging, net als de grond voor verlaging die de manege aangaf: onhandigheid van de eiseres. Uiteindelijk is de rechtbank tot 50/50 afweging gekomen. De manege moet dus 50% van alle schade betalen aan de eiseres, de andere helft blijft voor eigen rekening van de eiseres.

Mocht je zelf betrokken zijn bij een incident met dieren? Laat je dan adviseren door een juridisch deskundige. Het kan zomaar zijn dat je als slachtoffer meer aan kosten vergoed krijgt dan gedacht, of dat je als bezitter van het dier minder hoeft te betalen dan het slachtoffer eist.

Het Noorderlijk Lijsttrekkersdebat; moddergooien, oud zeer, idealen

Als genodigde had ik vandaag met wat andere studenten de eer om een aantal lijsttrekkers / fractievoorzitters van de landelijke politieke partijen te ontmoeten en het lijsttrekkersdebat live (via een scherm in een zaaltje ernaast) te volgen. Wat vond ik daar als een vaak toch wel wat kritische / sceptische / nuchtere kiezer nou van?

Politici kunnen best gezellig zijn, zeker als je vooraf even wat informeel met ze kan praten. Bijvoorbeeld met Seegers van de ChristenUnie. Dat ik dat ooit (en zo snel ook) in mijn leven zou meemaken had ik zeker niet verwacht. Op zich best wel gaaf om te kunnen zeggen dat je met deze belangrijke mensen een half uur in één zaaltje hebt gespendeerd. Aan de andere kant denk ik niet dat het een wereldramp zou zijn geweest als ik die kans nooit zou hebben gehad (en benut). Laten we het zo stellen dat het een interessante ervaring is en dat je dan toch van dichtbij ziet dat politici ook gewoon mensen zijn.

Gaswinning
Dan het debat zelf; vier thema's stonden centraal waar men in anderhalf uur over los mocht gaan. De aftrap werd gedaan met het thema gaswinning. Dit leeft natuurlijk erg in het noorden, al helemaal in Groningen! Ik was de draad al snel weer kwijt met de argumenten die over en weer vlogen. Als ik van tevoren geen Zondag met Lubach had gekeken over dit onderwerp, had ik überhaupt nooit een rode draad gevonden bij dit thema. Toch kwam er zo nu en dan een rake opmerking voorbij in klare taal. Zo gaf Buma (CDA) aan dat als de bubbel onder Den Haag had gezeten, de gaskraan allang was dichtgedraaid. Op een gegeven moment vertelde Asscher (PvdA) dat er volgend jaar zal worden geëvalueerd. Ja dat gaat zeker ook jaren duren voordat daar een nutteloos rapport uit komt. Ook een leuke suggestie kwam van Krol (50+). Als het aan hem ligt zal er een parlementaire enquête komen over waar het allemaal mis is gegaan. Ik vraag me af in hoeverre de gedupeerden zitten te wachten op dit soort dingen. Die willen gewoon dat de NAM betaalt en dat ze weer veilig kunnen wonen in hun huis.

Vluchtelingenopvang
Het tweede thema is het gevoelige onderwerp vluchtelingenopvang. Met de aftrap van Seegers (CU) dat de politiek de burger heeft overvraagd met de burgerwachten en de grote aantallen vluchtelingen in o.a. Ter Apel, barstte er weer eens een heftige discussie los met veel oud zeer. De opvang in Ter Apel moet worden opgedeeld als het aan Roemer (SP) ligt. Klaver (GroenLinks) wist de hele discussie die al jaren speelt mooi samen te vatten met de opmerking dat 'we er een soepzooitje van hebben gemaakt'. Hoewel ik het me niet meer kan herinneren, schijnt 2015 een beetje het dieptepunt te zijn geweest van de afgelopen jaren als het gaat om vluchtelingenopvang. Tenminste als ik Buma mag geloven op zijn woord dat 2015 zich niet mag herhalen.

Werkgelegenheid
Bij het derde thema, werkgelegenheid, leek Roemer sterk op te komen voor de noorderlingen door aan te geven dat ze al op veel gebieden hebben moeten knokken, ook als het gaat om werkgelegenheid. Nogmaals werden veel gebeurtenissen van de afgelopen jaren weer opgerakeld door verschillende politici. Een discussie tussen Asscher en Roemer was niet onmogelijk. Een discussie waarbij Asscher Roemer de mond snoerde door hem te zeggen dat hij stil moest zijn, maar Roemer bijval kreeg van Pechtold (D66) die een nieuwe aanval opende op Asscher. Doet me weer erg denken aan zo'n typische klas op de middelbare school, maar dan op een hoger niveau. Uiteindelijk wist Klaver het onderwerp af te ronden met de uitspraak dat er een helder economisch beleid moet komen. Als het aan mij ligt moet er gewoon meer werkzekerheid komen.

De ontevreden kiezer
Het laatste thema deed ook veel stof opwaaien; de ontevreden kiezer, is die terecht ontevreden? Asscher vindt van niet in ieder geval, wat Seegers nogal een vreemde reactie vond. Buma merkt mooi op dat het land na vier jaar Rutte-Asscher in een morele crisis is beland. Nu zo 5 weken voor de verkiezingen wist Rutte met zijn 'flip-flop' opeens twee miljard vandaan te toveren om te investeren in de arbeidsmarkt/zorg. Klaver ziet de oorzaak van de grote onzekerheid bij de kiezer in het punt dat de afgelopen jaren verkeerde politieke keuzes zijn gemaakt. En als het aan Klaver ligt hoeft de pensioen-leeftijd van hem en Krol in ieder geval niet verlaagd te worden naar 65 jaar. Roemer deed in deze discussie nog een duit in het zakje door aan te geven dat er tegenwoordig meer 'flut- en flexbanen zijn dan vaste banen'. Zijlstra (VVD) erkent dat veel mensen hebben gevoeld dat het kabinet de afgelopen jaren flink heeft ingegrepen in de economie. Zijn ze eindelijk wakker geworden bij de VVD of is dit weer zo'n poging om zieltjes te winnen met een (loos) goedmakertje?

De favoriete coalitie?
Tot slot werden de politici stuk voor stuk gevraagd met wie zij het liefst een coalitie zouden willen vormen. Zijlstra gaf aan blij te zijn als er al een coalitie komt (een teken van zwakte bij de VVD?), Buma nuanceert de vraag wat door aan te geven dat er geen favoriete coalities zijn. Pechtold was duidelijker: 'Niet met Wilders, die photoshoppen we eruit.'. Ook Klaver sluit een coalitie met de PVV uit, maar hij beloofde ook er alles aan te doen om de VVD buiten de deur te houden. Volgens Klaver is het tijd voor een progressief kabinet. Ook Roemer wil graag een zo links mogelijk kabinet. Tot slot ziet Asscher het wel zitten om met GroenLinks en SP een coalitie te vormen.

Al met al was het toch wel weer moddergooien en oud zeer oprakelen. Vooral weer herhalen wat er de afgelopen jaren is gebeurd en dat het anders moet. Gelukkig kwamen er ook wel wat ideeën en vooral idealen voorbij; punten waar de partijen zich hard voor (willen) maken. Als kiezer geloof ik niet zo erg in die verkiezingspraat. Ik heb al aardig wat loze beloftes voorbij zien komen en het vertrouwen in de politiek is ook bij mij gedaald. Maar we gaan het zien, wat ik in ieder geval wèl kan doen is dusdanig stemmen dat de partijen waar ik echt helemaal niks mee heb een kleinere kans hebben om een regering te vormen. De verschillende partijen hebben mij vandaag in ieder geval nog niet overtuigd om voor hen te stemmen omdat ze zulke geweldige ideeën hebben en deze ook daadwerkelijk zullen en kunnen realiseren. De zaal heb ik dan ook verlaten met precies dezelfde twijfel als waar ik vanmiddag mee binnenkwam.

Januari 2017; een wisselende sportmaand

De eerste maand van het nieuwe jaar zit er al weer op! Hoe is die op sportief gebied voor mij verlopen? Feitjes, cijfers, meningen, gevoelens. Ups en downs, ze komen allemaal terug.

Hardlopen
Het nieuwe jaar had een slechte start voor mij; rond de Kerstdagen liep ik een kuitblessure op, letterlijk. Mijn kuit verplichtte mij om aan een nieuwe fase in mijn 'sportcarrière' te beginnen; geregelde bezoeken aan de fysiotherapeut om naalden in m'n spieren te laten zetten. Dry needling heet dat, een behandeling die voor mij niet pijnlijk is, maar wel pijnlijke en vrij onbruikbare spieren achterlaat. Hardlopen heb ik dus nauwelijks kunnen doen, wat ik meteen weer begon te merken aan mijn humeur en mijn verslechterende slaapritme. Rond het einde van de maand kreeg ik een huiswerkopdracht hardlopen mee van de fysio, wat voor het hardlopen ook meteen weer de afsluiter van januari was. Met de kuitblessure is mijn doel om de marathon van Rotterdam te lopen ook helaas in duigen gevallen... dat wordt dus focussen op op tijd herstellen en weer 100% trainen voor de triathlon.

Fietsen
Dankzij mijn kuitblessure moest ik het fietsen ook aardig laten zitten. Als ik ging fietsen moest het op een lichter verzet dan waarop ik normaal train. Dan maar wat vaker met de auto naar zwembad, station en afspraken... Lichtpuntje is dat er een mooie fiets aan zit te komen, eindelijk mijn eerste echte racer!

Zwemmen
Gelukkig hoefde ik niet stil te zitten deze maand; in water is de belasting op je spieren minder groot en m'n armen werken nog prima. Dus op naar het zwembad en 2-3x per week m'n frustraties van mij af laten spoelen. Wel werd ik gedwongen om mijn zwemtechniek wat te herzien om de benen zo veel mogelijk te ontlasten en mijn armen meer te trainen. TI Swimming kwam rond deze tijd om de hoek kijken en bood mij elementen aan om te integreren in mijn huidige techniek. Het resultaat was meer rust in het zwemmen (vooral in de benen) en daarmee ook een langere afstand. De snelheid moest wel meer inleveren nu mijn benen een stuk sterker zijn dan mijn armen. Verder met zwemmen ook blijven werken aan duiken. Dat ging helaas nog steeds niet goed gaat vanaf het startblok, met paniekaanvallen en flauwvallen als reactie op de confrontatie tegen mijn angst. Stappen terug doen dus en vanaf daar weer opnieuw opbouwen. Tot slot ook gewerkt aan keerpunten en natuurlijk borstcrawltechniek. Met de afsluitende training van gisteren ben ik nu zo ver dat ik beide keerpunten redelijk beheers en betreft borstcrawl klaar ben voor een nieuwe uitdagingen in afstand, snelheid en efficiëntie.

Februari
Naast de reguliere triathlon-trainingen heb ik afgelopen maand redelijk wat gewandeld als alternatief voor het hardlopen. Het kersje op de taart van deze wisselende maand is toch wel de gezellige en geslaagde aquasport try-out! Deze maand hoop ik dat mijn kuit volledig herstelt en dat ik het hardlopen en fietsen weer op kan pakken!

Hardlopen: 8,1km (2 sessies)
Fietsen: 31km (1 sessie)
Zwemmen: 10450m (9 sessies)
Wandelen: 25km (5 sessies)
Bonus: aquasport try-out!!!
-------------------------------------
Totaal: 74km 550m, 17 sessies