zondag 27 augustus 2017

Triathlon Vries 2017: Mijn eerste kwart afstand!


Terug bij een bekend evenement. Vorig jaar was de triathlon Vries eentje om de sport uit te testen. Om erachter te komen of ik hier meer werk van wilde maken. Na anderhalf uur zwoegen was het antwoord JA. Dit jaar stond ik er weer, deze keer om een nieuwe afstand uit te testen. Ben ik er klaar voor om deze vaker te doen? JA!

Het was een drukke sportweek afgelopen week, daardoor heb ik niet veel gedacht aan deze triathlon. Totdat ik de nacht voor D-day opeens last kreeg van buikkrampen. Mijn darmen waren van streek, maar het was niet vanwege de wedstrijdspanning. Gelukkig werkte het kalmerende effect van de munt genoeg om uiteindelijk lekker te slapen en vanochtend was er dan ook niks meer aan de hand.


Na snel eventjes een 50 meter te hebben ingezwommen, ging ik van start met het eerste onderdeel: 1 km zwemmen. En dat ging me goed af. De eerste 10-15 baantjes had ik de koppositie van het groepje in mijn baantje (het was in een buitenbad). Dat leverde ook de nodige irritaties op van mijn het continu op mijn voeten tikken door mijn achterligger. Uiteindelijk had hij mij ingehaald, plaagde ik hem nog een paar baantjes en liet hem daarna los. Zijn tempo was net te hoog voor mij. Naast deze irritaties, was ik ook enigszins gefrustreerd over mijn techniek. Ik wist dat m'n hoofd niet zo ver omhoog hoefde, maar ik deed dat toch. Ik kon ervoor kiezen om daar bewust op te gaan letten, maar dat zou mij alleen maar vertragen. Dus toch maar door gaan met die iets mindere techniek (de over-rotatie was er dan weer niet). Na 21:18 minuten was ik uit het water en onderweg naar mijn fiets. Een hele toffe tijd, sneller dan ik dacht! En eindelijk eens keer een afstand volledig in borstcrawl!


Na een prima wissel zat ik op de fiets. De versnellingen stonden helaas te hoog, dus ik moest eerst een goed stuk weg vinden om rustig terug te kunnen schakelen. Ook had ik na het zwemmen op de verkeerde knop gedrukt op m'n horloge, waardoor m'n overgangen niet helemaal goed waren getimed. Nadat alles weer goed stond lekker wezen jakkeren. Vlak voor de kasseitjes nog even drinken, maar ik was helaas niet meer op tijd om de bidon terug te doen voordat ik een uiterst goede fibratie-massage kreeg. Gas terug en overleven, terwijl de velletjes van m'n handen schuurde. Eenmaal weer op het asfalt maar een paar slokken gedronken om van de schrik te bekomen - de bidon had ik toch al in de hand.


Na die eerste ronde fietsen wist ik wel precies waar ik snelheid kon maken, waar ik beter wat gas terug kon nemen en waar ik het beste kon drinken. De andere drie rondes verliepen prima. Met een gemiddelde snelheid van 30,5 km/h wist ik de 40km te overbruggen in een (achteraf gecorrigeerde) tijd van 1:18 uur! Weer een stuk sneller dan verwacht!


Na het fietsen kwam de tweede wissel. Deze keer ging m'n horloge wel goed mee. Het was een snelle: na 38 seconden had ik de fiets(schoenen) ingewisseld voor hardloopschoenen en was ik op weg naar de laatste 10km. Wel zonder sokken voor de verandering, want die was ik vergeten klaar te leggen.


De eerste kilometer noteerde ik een gemiddelde snelheid van boven de 12 km/h. Oeps, dat zou mij later wel terugpakken. Toch maar wat gas terug en rustig verder hobbelen. Na ongeveer 3km begonnen m'n linkerkuit en -scheenbeen te zeuren. De zandpaden in het parcours waren niet zo leuk. Gelukkig had ik toen ook een drinkpauze gepland, die ik altijd wandelend doe. Daarna zonder verder gezeur van de benen de rest van het parcours kunnen lopen. Wel ergens een afslag verkeerd genomen waardoor ik de route 2km had ingekort. Ook de hardlooptijd maar weer corrigeren dan... Ondanks de correctie heb ik ook het hardlopen sneller volbracht dan van tevoren verwacht. Ik heb daar uiteindelijk een gecorrigeerde 54:39 minuten over gedaan met een gemiddelde snelheid van 11,2km/h!

Al met al een topwedstrijd en heel tevreden met de 2:38:28 uur als eindtijd! En nu ook mijn eerste triathlon medaille binnen!