Waarom ik geen SMART-doelen wil

Soms heb je zo'n moment dat je midden in de nacht iets moet overdenken. Afgelopen nacht had ik zo'n moment, ik zat het nut van SMART-doelen te overdenken.

Tijdens mijn Diermanagement opleiding - en eerdere opleidingen - heb ik uitgebreid kennis gemaakt met de SMART-methode van doelen stellen. Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden. Hoewel ik de SMART-formule goed ken – geloof me, ik ben ermee doodgegooid de laatste jaren – en ik er ook mee kan werken, is het één van de dingen waar ik een allergie voor heb ontwikkeld. Want waarom moeten we in vredesnaam overal dat soort doelen voor hebben? Waarom moeten we altijd ergens hebben opgeslagen dat we in X tijd dit of dat bereikt hebben?

Nu kan je je ook afvragen waarom ik allergisch ben voor SMART-doelen. Voor mij is het heel simpel. Een SMART-doel werkt of het werkt niet. Bij mij werkt het niet. Daar waar deze methode voor is ontwikkeld, slaat het bij mij de plank volledig mis en werkt het averechts. Zodra ik me bind aan een SMART-doel, verandert het willen in een moeten en verandert het plezier in een plicht. Ik zal druk ervaren en naarmate de tijd verder tikt zal die druk alleen maar groter worden. Uiteindelijk zal ik eraan onderdoor gaan, het niet meer willen en de stekker eruit trekken.

Als het om mezelf gaat ben ik een enorme voorstander van de verrassing. Als je mij vraagt waar ik mezelf over vijf jaar zie, krijg je het nuchtere antwoord dat ik dat over die vijf jaar wel zie. Ik kijk niet ver vooruit. Dat hoeft ook helemaal niet. Als ik maar plezier heb, dat is het enige wat voor mij belangrijk is. Dat is het enige echte doel wat voor mij telt, eentje die zich uitsmeert in honderden andere doelen die in mijn leven komen en gaan.

Dus je hebt wel doelen? Natuurlijk! Zo wil ik graag mijn zwem-abc afmaken en blijven ontdekken en ontwikkelen in zwemtechnieken. Zo wil ik graag een marathon lopen en een halve of een hele triathlon doen, misschien ook wel vaker dan 1x. Zo zit ik al een tijd te kijken naar een opleiding en baan in de sportbranche. En het mooie is dat ik ook bezig ben om al deze wensen in vervulling te laten gaan. Om deze doelen te realiseren. Geheel op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo. Een duidelijk verschil met de SMART-methode is dat ik hier absoluut geen druk op leg. Geen tijdsfactor waarbinnen ik het moet halen. Geen moeten, maar WILLEN. En als ik een periode heb dat ik NIET wil, dan leg ik het doel op de plank en zie ik vanzelf wel of en wanneer ik er weer mee verder ga.

Vrijheid, flexibiliteit, verrassingen. Voor mij zijn het toch wel essentiële ingrediënten om plezier te hebben. Van hieruit zie ik alles wat ik doe als een hobby, zonder een concreet doel om eraan te koppelen. Ik hoef geen bepaalde status te bereiken of een X bedrag aan geld per maand te verdienen. Ik hoef geen luxe villa of vervroegd pensioen. Zolang ik straks rondkom en plezier heb in wat ik doe, ben ik een gelukkig mens. En daar heb ik geen SMART-doel voor nodig!

City Swim Meppel

Super leuk! Even 1 mijl (1,6km) in de onbekende grachten van Meppel zwemmen voor het goede doel! Zou het mij lukken? En hoe zou het mij afgaan?

De laatste keer dat ik in open water had gezwommen was tijdens de triathlon Heerenveen. Daar had ik niet goed kunnen inzwemmen. Gevolg was een koudeshock en onvoldoende controle over mijn ademhaling om een goede borstcrawl of schoolslag in te zetten. Geen goede eerste wedstrijdervaring dus! En dat maakte vandaag toch wel even wat spannender! Zou het nu, wederom zonder te kunnen inzwemmen, wel goed gaan? En hoe zal de afstand mij bevallen?

Nou dat viel eerst best wel tegen. Weer last van dezelfde gevoelens als bij de triathlon. Maar deze keer wist ik me hier overheen te zetten. Geen medelijden, gewoon dat koppie onder water. De eerste honderd meter was stoeien, opwarmen, de ademhaling onder controle krijgen en een ritme oppakken.

Na het ronden van de boei was ik warm gedraaid en had ik alles onder controle. Mooi! Kon ik dan eindelijk crawlen, een geschenk uit de hemel als je in wetsuit zwemt! Ondanks dat het in de grachten redelijk recht-toe-recht-aan zwemmen is, had ik toch wel wat moeite met navigeren. Ik had geen ritme in het kijken, zo nu en dan keek ik na 8 slagen, dan weer na 12 of 6. En dan die verrekte boten nog die opeens veel dichterbij zijn wanneer je weer kijkt!

Ook een aparte ervaring waren de waterplanten die ik zo nu en dan voelde. En dat ik regelmatig in schaduw zwom en dan weer in de zon. Dat was ook wel te voelen aan het water; die werd dan opeens een stuk warmer - of kouder!

Na het ronden van de tweede boei was ik halverwege en mocht ik weer terug naar de start/finish. De eerste ademhaling keek ik netjes opzij - en kreeg een bakkes vol zonlicht! Weg was mijn zicht en mijn oriëntatie, echt een nadeel als je ook lichtgevoelig bent. Ik zag dus niet dat ik koersde naar de verkeerde afslag bij de splitsing. Ik zag daar een brug en dacht dat het dè brug was ik die ik op de heenweg had gepasseerd. Maar niets was minder waar. Gelukkig wees een dame van de reddingsbrigade mij daarop en kon ik nog net op tijd bijdraaien.

Het duurde vrij lang voordat ik mijn oriëntatie weer goed had en weer redelijk rechtuit kon zwemmen. Ik had een ritme ingebouwd met het kijken en ademhalen - elke 4 slagen kijken. Het zwom wel wat zwaarder (zwemmen met wetsuit in het algemeen trouwens ook), maar ik wist tenminste goed wat er voor me was. Die ene blauwe badmuts recht voor me hielp ook wel! Geen verrassingen meer.

Voordat ik het wist kwam ik weer aan bij de eerste boei. Nog snel even ronden - ik vond het de moeite niet waard om dat in de combinatie met een paar slagen rugcrawl te doen - en dan die trap aan de kant zoeken. En dan merk je wat 1 mijl zwemmen in water met je doet. Desoriëntatie toen ik ging staan, en een lichaam wat eventjes 10x zwaarder aanvoelde. Toch maar even een momentje voor mezelf genomen voordat ik verder de kant op ging. Desondanks was het super leuk om dit te doen! En hé, ook een super (zelf gemeten) tijd neergezet met 33:37 minuten! Die had ik niet verwacht!