woensdag 17 januari 2018

Voorpret


Ja ja, de titel van deze blog klinkt veelbelovend. De start van 2018 was dan ook fantastisch! De eerste ochtend na een - voor nieuwjaar zijnde - rustige nacht, hobbelde ik heerlijk en met een opkomende zon door de stille stad. Een goed en sinds een paar jaar ook traditioneel begin van het nieuwe jaar. Na het loopje werd het toch wel snel serieuzer; er stond nog meer op de planning voor nieuwjaarsdag!


Wat begon als een gek ideetje, werd al snel werkelijkheid. Voordat ik het wist stond ik 1 januari langs de kant van het Kardingeplas. In badpak. In de koude wind. Niet wetend hoe koud het water was. Maar daar kwam ik snel achter. Het was IJSKOUD; 4 graden. Echt, hoe die ijszwemmers dat doen is mij een raadsel. Binnen 10 seconden was het gevoel uit m'n onderbenen weg. Maar ze deden het gelukkig wel, want ik rende succesvol in én uit het water.


En alsof dat nog niet genoeg was. Nee, de nieuwjaarsduik was slechts deel 1 van mijn eerste zwemdag van het jaar. Snel met m'n maatje omkleden in wetsuit. Handschoenen en sokken aan, twee caps op, brilletje op, safeswimmer om en weer opnieuw het koude water trotseren. Tien minuten zwemmen, toen werd het echt te koud om erin te blijven. Maar wat was het vet om op nieuwjaarsdag op je rug in het buitenwater te liggen, starend naar de grijze lucht.


De tweede dag zette het waterpret vrolijk voort, maar deze keer wel in een warm zwembad. Eerst maar een eindje zwemmen en daarna de vaste prik aan aquasporten. En ja, dag drie en vier van het nieuwe jaar was ik wederom in het water te vinden. Ik kan er zo van genieten ondertussen!


Een tweede hoogtepuntje zo in de eerste weken, is toch zeker wel de lange duurloop van afgelopen zaterdag. Dat was mentaal een spannende loop voor mij. De laatste keer dat ik zo'n afstand had gelopen (toen 23km), eindigde ik met twee overbelaste kuiten bij de fysio. Ja dat wilde ik natuurlijk niet wéér meemaken! Maar het ging goed, al die langzame en frustrerende loopjes van de laatste vier maanden hebben hun prachtige vruchten afgeworpen. Ik begon fit én eindigde fit. M'n zelfvertrouwen in de marathon schoot weer een eind omhoog. Dit gaat helemaal goedkomen op 8 april in Rotterdam!


En hé, weet je wat? Ik heb geleerd om te genieten van een sukkeltempo met mijn looptrainingen. Soms hoor ik zo'n liedje onderweg wat mij echt een boost geeft. Dan beeld ik me in hoe het moet zijn om de Coolsingel op te rennen, of de finish te zien na de halve triathlon van Klazienaveen of de Challenge Almere-Amsterdam. Alleen al te bedenken dat ik dat gewoon ga halen (echt wel!) geeft me al kippenvel. Wat een tof gevoel moet het zijn om dat straks ook in het echt mee te maken!

Maar eventjes terug met de voetjes in januari. Er is nog steeds een hoop te doen. De Road is nog lang, maar de voorpret groeit met de dag. Nieuwe pr's gaan gezet worden de komende maanden; dat vooruitzicht maakt het feestje natuurlijk helemaal compleet. Let's rock on!