Zou het dan echt? Die mentale knop?

Na een lange tijd toch wel in een soort dip te hebben gezeten, vond ik afgelopen week opeens alle enthousiasme weer terug. Misschien lag het aan de zwem4daagse die ik gedaan heb? Of nog steeds dat wolkje waar ik stiekem op leef sinds ik geen zwemangst meer heb en dat heb bekroond met mijn zwemdiploma C? Is het misschien wel het hele interessante (en leuke) nieuws op de slotdag van de zwem4daagse? Of misschien toch de nieuwe hit waar ik in no-time verslaafd aan raakte en ik heerlijk op kan bewegen?

Wat het ook mag zijn, het wil weer! M'n lichaam heeft er zin in, ik heb er zin in. Lange tijd zat ik te zoeken naar dat knopje in m'n hoofd wat om moest. Ik zat namelijk te mopperen, best veel ook. Ik had minder plezier in met name de looptrainingen, maar ook de fietstrainingen moesten er wat aan geloven. Die lage snelheden vond ik maar niks. Liep ik met een tempo boven de 7:00/km, dan had ik de gedachte dat ik maar beter kon gaan wandelen omdat ik dan net zo snel zou zijn. Onzin natuurlijk, maar probeer je hoofd daar maar van te overtuigen als je tempo's tussen 4:30/km en 5:15/km gewend bent.

Waar ik erg naar uitkeek waren de paar wedstrijdjes die ik begin deze maand had: de Kloostervesterun op 7 oktober en de dag erna de 4Mijl van Groningen met collega's van mijn stage. De Kloostervesterun zou een korte, snelle prestatieloop worden - in de regen. Ik had wat goed te maken met mijn resultaat van vorig jaar. Dat is goed gelukt, ik kwam zelfs maar 20 seconden tekort voor een nieuw PR. De 4Mijl liep minder goed dan de bedoeling was. Ik kreeg de hartslag maar niet in de gewenste zone, dus na 3km gaf ik het op en liep ik op gevoel (en een hogere hartslag) verder. Desondanks wel genoten!

Halverwege oktober kwamen twee verrassingen: een geplande sportmiddag (en avond) met een andere sportgek – super gezellig! – en later die week 33km mountainbiken met collega's als onderdeel van een teamdag. Heel spannend en voor mij ook grensverleggend. Ik ben echt geen mountainbiker en dat werd die middag extra duidelijk toen ik af begon te stappen voor modderpoelen en jungle-paadjes. En dan was de gereden route nog niet eens een èchte mtb-route. Nee, geef mij maar asfalt om te vreten! Blij dat ik het heb overleefd en ook wel trots dat ik deze uitdaging ben aangegaan. Ook al kostte me dat een paar trainingen die ik niet kon doen omdat m'n benen wat rust nodig hadden.

En dan afgelopen week het toetje van de maand. Eentje waar ik erg naar uitkeek: de zwem4daagse. In 4 avonden van 50 minuten 2km zwemmen, dat was het programma. Dat was voor mij geen uitdaging meer natuurlijk, dus ik besloot daar 'dunnetjes' overheen te gaan met 2km per keer. Het werd meteen spannend na een slechte start van 1,6km. Het werd nog spannender toen ik de dag erna met stevige spierpijn wakker werd (ik had ook nog een sessie aquaspinning en aquabootcamp gedaan). Ik was dan ook super happy toen ik vrijdag afsloot met een 2,25km en ik de teller daarmee in totaal op 8,15km zette!

Sinds die 4daagse heb ik er een bepaalde flow in zitten. Ik heb er zin in, mijn lichaam wil ook. En als je dan weer een blog leest over hoe lange-afstand zwemtrainingen leuk gemaakt kunnen worden, krijg je spontaan weer een idee hoe je zelf de komende periode ook zo leuk kan maken! Kom maar weer op met het nieuwe stukje van het schema!